Voor inwoners Vechtdal hoort Kunstwegen erbij
Kunstwegen trekt bezoekers van overal, tot ver over de landsgrenzen. Tegelijkertijd horen de kunstwerken voor mensen uit de omgeving bij hun dagelijkse wereld. Wat betekent Kunstwegen voor inwoners van het Vechtdal? Renee Nieuwenstein en Gert Bolte over kunst, zielenrust en eeuwige roem.
Bootje voor bootje zag ze de onbemande vloot aan de horizon verschijnen. Dat was in 2016, toen Renee Nieuwenstein als cultuurmakelaar regelmatig in Ommen en Dalfsen moest zijn. Sindsdien heeft ze de Zieleschepen van Cornelius Rogge, op de dijk langs de N340, in het hart gesloten.
Al behoort ze niet meer tot het leger passanten dat het kunstwerk dagelijks in het vizier krijgt, nog steeds neemt ze er graag een kijkje. Vaak samen met hond Lua. “Er gaat iets rustgevends uit van dit beeld. Het stroomt, en het blijft stromen”.
Van dichtbij vallen alle details pas op
Terwijl de bootjes op het droge staan en de Vecht buiten beeld blijft. Het maakt de associatie met water des te sterker, vindt Renee Nieuwenstein. En hoe minder een scheepje op een gangbaar vaartuig lijkt, hoe meer het haar aanspreekt. “Vanuit de auto zie je alleen het geheel, als een momentopname. Wanneer je dichterbij komt vallen alle details pas op. Sommige figuren hebben gezichten, maar zijn dat nou mensen of niet? Misschien zijn het gidsen die ons leiden naar het hiernamaals.”
Over kunst raak je niet uitgepraat
De titel duidt daar wel op, merkt de Zwolse op. “Wat blijft er van ons over na dit leven? In mijn fantasie is het wel zoiets als dit: je ziel verplaatst zich. Ze gaat mee met de stroom, maar welke stroom dat is kun je op allerlei manieren invullen”.
Zoals Gert Bolte uit Gramsbergen zegt: “Het is met kunst net als met het weer: je kunt er altijd over praten maar je bent het nooit eens”. Pal tegenover zijn café zijn twee kunstwerken al meer dan dertig jaar onderdeel van Boltes dagelijkse decor. De sculptuur Verzameling retour (1987) van Tine van de Weyer en het werk dat van Gert Bolte zelf kunst maakte.
Genie en kroegbaas verenigd in neon
Zijn officiële voornamen Gerrit Toon prijken sinds 1990 op de gevel van het stationsgebouw. Naast de naam Leonardo, die naar Leonardo da Vinci verwijst. De beroemdste van alle kunstenaars en een kroegbaas uit Gramsbergen, verenigd in neonletters. Met dank aan kunstenaar Braco Dimitrijević.
De Bosniër is gefascineerd door de manier waarop ieders plek in de geschiedenis wordt bepaald door toevalligheid en willekeur, maar ook door opvattingen en afspraken. Zo wilde hij nu het genie Da Vinci koppelen aan de eerste de beste die hij in Gramsbergen zou tegenkomen. Dat werd Bolte. Die stemde in zonder precies te weten wat er zou gebeuren. “Ik hoorde later pas dat het op het station zou komen.”
Op de foto met bezoekers
Wat de kunst voor hem betekent? Met een licht schouderophalen zegt Bolte: “Ik ben eraan gewend. Op een gegeven moment valt het niet meer op.” Toch geeft hij graag tekst en uitleg aan bezoekers, die het mysterieuze werk wel opvalt. Of hij poseert met plezier voor een foto. En stiekem geniet hij ervan als hij hoort dat het een vraag was in een quiz of puzzelrit: ‘Wie is Gerrit Toon?’
Zieleschepen
De tien Zieleschepen van Cornelius Rogge (1932) op de dijk van de Vecht bij het begin van de N340 (Zwolle-Ommen) maken deel uit een ‘armada’ van zestien schepen. Een elfde schip staat in beeldenpark De Anningahof, aan de overkant van de weg. De elf schepen werden in 2016 door de stichting Kunstwegen overgedragen aan de Anningahof. De vijf andere Zieleschepen staan sinds 2019 bij sluis Diffelen/Mariënberg.
Ook leuk om te lezen